Wie dacht bij de opstelling van ons vijfde niet aan roemruchte tijden: ‘Hé, was dit vroeger ook niet een jeugdteam?’ Dan zeg ik: Jazeker, met jouw geheugen zit het wel goed. In de tijd dat ik in het laat­ste achttal ging spelen, was ik de oudste. Naast een enkele vrijwel evenoude leeftijdsgenoot hadden we verder altijd een aantal jeugdspelers van ruim onder de 20. Sommigen haakten af (voor een paar jaar) anderen promoveerden. We waren een soort opleidingsteam. Het bestuur van Moira vroeg me om –wanneer het uitkwam- weer eens jeug­di­gen op te stellen. Meespelen met een team volwas­se­nen geeft weer eens een ander soort tegenstanders voor jeugdleden; maar het bindt hen ook meer aan de club. Deze keer speelden Tim en Kelvin mee. En ze deden het prima. Ik merkte aan hen dat ze de uitnodiging zeer op prijs stelden. Beiden haalden een niet gering deel van het aantal bord­pun­ten binnen, dus zeg daar maar eens wat van. Ik had ze gezegd om vooral lekker te spelen.
Tim behaalde zelfs als enige van ons team de overwinning. Hij vindt dat hij een leuke en interessante partij heeft gespeeld. Achteraf gezien vindt hij wel, dat het lang duurde voor hij een goed plan had in zijn partij, maar toen hij dat te pakken had, won hij een stuk en via een goede combinatie kon hij zijn te­genstander verslaan. Kelvin speelde een lange en zware wedstrijd. Hij kwam prima en volgens mij sterker uit de opening. Maar na wat afruilen kwam zijn tegenstander toch terug. Rond de 24e zet ver­loor Kelvin een pionnetje en toen glipte de partij langzamerhand uit zijn handen. Hij heeft meer dan 3½ uur gespeeld en die lange duur speelde hem wel parten. Maar Kelvin is blij dat hij heeft meege­daan tegen een stevige tegenstander. Paul beëindigde als laatste van ons team zijn partij en be­haal­de remise. Het was eigenlijk continu een evenwichtige partij. Enkele malen moest Paul gedwongen afruilen om overwicht van zijn tegenstander te voorkomen. Tenslotte kwam een pionneneindspel met gelijke lopers op het bord. Eerst werd Pauls remiseaanbod afgewezen, maar een tiental zetten later kwam hetzelfde aanbod van de andere kant van het bord.

Alexander was van ons team het eerste klaar. Toen hij kort na negen uur zijn tweede kwaliteit verloor was het afgelopen. Een half uur later verloor PieterJan: ik zag eerst een evenwichtige stelling, maar er­gens moet er een andere ontwikkeling hebben plaatsgevonden. En PieterJan moest met een neder­laag dit weekend zijn verjaardag gaan vieren. Bij Ton zag ik aan het eerste bord een ingewikkelde stel­­ling, die ik moeilijk te taxeren vond. Ton en zijn tegenstander oordeelden: remise. Ronny zegt, dat hij eigenlijk voortdurend niet in de partij kwam; hij verloor. Daniël stond ietsje beter toen hij contact met me opname of hij mocht remiseren. Op dat moment was er al geen team-overwinning meer te beha­len. We speelden tenslotte tegen een sterk Rivierenland.

De situatie in onze SGS-poule is nu, dat we naar mijn inschatting nog één team-overwinning moeten be­halen om veilig te zijn. We hebben als team nog drie kansen. Daar gaan we voor.

 Rijn de Jonge