Na afloop waren de gevoelens divers. We schaakten tegen het sterke Kijk Uit. We waren trots met ons gelijke spel als team. De rating verschillen zijn alle in het voordeel van de schaakclub uit Oude­wa­ter: van gering tot zeer fors. Nu win je niet door ra-ting, maar die sterkte-aanduiding zegt wel veel. Vooral individueel waren de gevoelens nadien verschillend. Ikzelf was trots en kwam bijna net zo stuiterend van opwin-ding als Suzanne Schulting thuis. Maar Tony beëindigde zijn partij chagrijnig en bij het na-spelen werd dat gevoel niet veel minder.

Casper bekijkt het op z’n gemak

We traden aan met twee jeugd-leden. Om hen het mooie spelletje ook te laten meemaken in schaken tegen ‘volwassenen’. Van de terug-blik van Casper word ik vrolijk. “Mijn tegenstander speelde een ope­ning die ik niet kende (hijzelf volgens mij ook niet).” Na een aantal zetten pende Cas­per zijn te­gen­stander en maakte die penning steeds sterker. Op een gegeven moment moest zijn tegenstander offeren om die penning te stoppen en gaf daarna snel op. Toen liep het al tegen 23.00 uur en de stand werd 3-1. Er waren op dat moment al 3 partijen beëindigd. Daniël Andel deed weer mee, na een aantal jaren zonder schaken op onze club. Hij blijkt dat mooie spel nog niet verleerd te zijn, want hij scoort weer als voorheen. Hij kwam met vrij veel initiatief uit de opening, de stelling van zijn tegen­stan­der zag er wat gedrukt uit. Nadat hij een paard en toren kon dwingen naast de dame te gaan staan, had die zwarte dame nog maar één vrij veld… Na een loperoffer op f7 kon Daniëls paard via schaak op g5 naar e6 om de zwarte dame omringd door haar onderdanen en enige toe­vluchts­oord af te dekken… Met andere woorden: Daniël haalde tegen 21.00 uur ons eerste teampunt binnen. Pas 1½ uur later werd de volgende partij beëindigd. Ewoud haalde remise tegen een zeer sterke tegen­stan­der. Onze eerste bordspeler speelde met zwart dezelfde variant die hij enkele weken eerder ook te­gen Piet Homan had gespeeld. Op zet 17 deed tegenstander Ed een wat vreemde zet. Twee zetten later won Ewoud een pion met de stap 3 combinatie ‘uitschakelen verdediger’. Toch nam Ewoud in een betere stelling genoegen met remise, omdat hij minder tijd had. Een kwartier later sloot Maarten ook vrede en bracht Casper het al genoemde teampunt binnen: stand 3-1. Ik heb zeker in die fase wei­nig van de andere partijen gezien, want mijn eigen partij hield mij zeer bezig. De volgende twee par­tij­en gingen verloren. We komen nu bij het chagrijn van Tony… Hij was – zegt hij zelf – ‘bijzonder chagrijnig na afloop’, omdat hij vette winst had laten lopen. Bij nadere beschouwing bleek die winst dan welis­waar minder eenvoudig, maar dat maakte zijn chagrijn er op dat moment niet minder om. Kijk maar naar de stelling (Tony met zwart):

Tony’s chagrijn-stelling

Vervolgens verliest ook Evert-Jan. Hij vindt van zichzelf dat hij de opening iets te passief speelde en daardoor wat gedrongen kwam te staan. Dat wist hij nog wel op te lossen, maar daarbij ontstond een open stelling, waarin het loperpaar van zijn tegen-stander superieur was aan zijn eigen paarden. Een foutje in tijdnoodfase versnelde het verlies, maar hij zegt dat hij het anders ook niet gered had. De stand om 23.15 is dan 3-3. Ook Evelyn verliest. Ik heb weinig aandacht aan Evelyns partij kunnen geven, maar hoorde, dat ze beter stond. Gelukkig won ik mijn eigen partij. Mijn sterke tegenstander speelde in een Italiaanse partij terughoudend. Maar mijn stukken kwam toch steeds minder te staan. Zijn f-pion kwam oprukken. En ik zag het al gebeuren: nog verder teruggedrongen worden. Ik zag kans voor een tegenaanval, met minimaal de ruil mijn paard tegen twee pionnen. Bovendien stonden mijn stukken aanvallend beter richting koningsstelling. Hij offerde een loper terug, zijn koningsstelling was open gereten en ik greep het initiatief. Ik kon dameruil afdwingen, won nog een pion en kwam in een eindspel met één pion meer. Ik wist het initiatief te behouden richting promotie en haalde trots mijn punt binnen.
Rijn de Jonge