Frans en Ben aan bord 8 in het volle licht

Onze eerste teamwedstrijd speelden we gedwongen door tweemaal NO van de tegenstander met zes schakers. Maandag 6 november zaten er voor de tweede keer maar zes spelers achter het bord. MDT 4 speelde tegen het tweede team van de Zuilichem-Zaltbommel Combinatie ….dus in Nieuwaal. In het donker rijdend waan je je daar echt in de binnenlanden. Na het gebruikelijke vertrek van het Rode-Kruisgebouw met twee auto’s waren we elkaar in Utrecht al kwijt, maar we kwamen elkaar bij het Trefpunt in Nieuwaal toch weer tegen. Zeker, met zes spelers. Hoe dat zit? Op verzoek van ZZC 2 werd er in Utrecht vooruit gespeeld op vrijdag 27 oktober. Tony van ons team kon niet op maandag 6 november, dus dat was vlug geregeld. Toen kwam op 26 oktober het verzoek om ook een tweede par­tij vooruit te spelen. Dat kwam ons goed uit, want we kwamen voor de reis naar het zuiden nog één speler te kort: David Koops bleek te kunnen. Dit vooruitspelende tweetal zadelde ons op met een punt voorsprong toen wij maandag in het donkere zuiden de schaakklokken startten.
Tony behaalde aan bord 1 een eervolle remise. Hij speelde (met wit want ‘uitspelend’) een Schotse opening: 1. e4 e5, 2. Pf3 Pc6, 3. d4 exd4. Tony kreeg ooit van zijn schaaktrainer advies om te vervolgen met 4. c3, waarna zwart kan nemen 4…..dxc3 en wit met 5. Lc4 vervolgt. Je krijgt dan scherp open spelt met tal van tactische mo­ge­lijk­he­den, het Goering Gambiet, volgens 365chess.com. Deed Tony het nu wel of deed hij het niet? Maar ook tegen Nieuwaal had hij niet het lef om met 4. c3 te vervolgen. En dus ver­volg­de hij de partij “saai” (zijn eigen woord) met 4. Pxd4, waarna het uiteindelijk remise werd. David speelde met zwart en het werd een Caro Kann. Zijn tegenstander speelde de opening niet optimaal en dat gaf David de mo­gelijkheid om zeer gunstig door te breken met c4 – c5. Onze ‘invaller’ zag echter in een rommelig middenspel de Dg4 van wit over het hoofd, waardoor hij gedwongen in een verdedigende positie te­recht kwam. Zijn tegenstander speelde sterke vervolgzetten, maar speelde minder naarmate zijn tijd onder de 10 minuten kwam. David wist toen de draad weer op te pakken via precies verdedigings­werk. Zijn tegenstander had geen duidelijke aanvallende zetten meer, maakte wat tactische fouten waardoor David uiteindelijk een toren won via een penning. Zijn tegenstander bood remise aan, maar… David ging dat natuurlijk vrij eenvoudig winnen.

Rijn aan bord 5

Tien dagen later begonnen wij dus als zestal met een voorsprong. Om tien voor negen was de stand weer gelijk, want Michiel verloor. Hij kwam wat beter uit de opening en dacht enkele zetten later snel in de aanval te kunnen. Achteraf bleek dat overmoedig, want zo geweldig was zijn stelling ook weer niet. Zijn vooruitgeschoven paard raakte omsingeld, kwam ten val en met dat edele dier ook Mi­chiel (1½ – 1½). Een uur later win ik. Mijn tegenstander had een paard goed agressief geposi­tio­neerd. Ik maakte aanstalten om het op een goede manier aan te vallen en hij trok het terug en zag te laat dat hij dan een centrumpion verloor. Dat was volgens mij het begin van het einde. Ik kon steeds verder opdringen. Zijn stukken stonden niet goed. Op mijn beurt stelde ik een paard agressief op, en dat werd meer dan een pion veroveren, het werd een koningsaanval. Hij gaf op. Helaas verloor Ricar­do een kwartje later. Hij had een evenwichtige stelling. Volgens mij had hij remise moeten aanbie­den. Maar hij ruilde een stuk tegen twee pionnen en werd opgerold. Frans remiseerde in een partij met op verzoek van de tegenstander een ouderwetse houten klok, met het volle licht op het bord. Frans voelt zich opgelucht nu wat bij te dragen aan onze teamscore. Achteraf zegt Frans dat er meer had ingezeten, ik denk terecht. De partij werd eerst van beide zijden evenwichtig opgebouwd. Maar wit creëerde een paar zwakke zetten, waardoor Frans 2 pionnen kon winnen. De kansen waren groot voor Frans, maar keerden

PieterJan en Ewoud gaan voor de laatste punten

toen hij in het eindspel een pion moest inleveren en zwart de witte plus­pion met de koning op de zesde rij kon tegenhouden. De stand was weer gelijk: 3-3. Aan bord 3 en 4 was de strijd nog gaande. Op hetzelfde moment(!) gaf PieterJan zich gewonnen en won Ewoud. Dus het bleef gelijk.  Ewoud won in de opening van een Spaanse partij een pion met wit. Door een tactisch grapje won hij er daarna nog een. Vervolgens kreeg hij een stelling waarin zijn vrije a-pion de tegen­stander verlamde en hij het simpel uit kon spelen.

Rijn de Jonge