Op donderdag 2 november is onze zeer gewaardeerde clubgenoot Henk van Ginkel overleden. Henk was 92 jaar (bouwjaar ’31), hij was dus 3 jaar ouder dan de club. Na zijn verhuizing uit Apeldoorn (waar hij ook bij een schaakclub aangesloten was, die zoals Henk me ooit vertelde destijds in het plaatselijke Rode Kruisgebouw speelde) werd hij in 1990 lid van DTU, dat op de dinsdagavond speelde in de Prinsenhof aan de Eijkmanlaan. Enkele jaren laten fuseerde DTU met Moira tot Moira-Domtoren en verhuisde naar de vrijdag en naar het Oude Badhuis aan het Willem van Noortplein. Vanaf 2003 werd het Utrechtse Rode Kruisgebouw de speellocatie. Ze zeggen weleens dat schaken je jong houdt, en dat gold zeker voor Henk, of misschien lag dat aan het feit dat hij tot op hoge leeftijd in deeltijd professioneel actief bleef. Toen hij eind jaren ’80 terugkwam naar zijn geboortestad, had hij net zijn baan verloren en was op zoek naar werk. Lastige periode en lastige leeftijd wellicht, maar Henk wilde alles aanpakken. Hij vond zijn plaats als bedrijfsleider van een tuincentrum. Dat betekende veel geregel, ook buiten kantooruren, en daarom was Henk wat je noemt een early adopter van de mobiele telefoon, ook voorafgaand aan zijn partij moest hij de logistieke processen soms even bijsturen. Toen het tuincentrum (inmiddels uitgegroeid tot tien vestigingen) uiteindelijk werd overgenomen, ging Henk op 73-jarige leeftijd met pensioen. Hij had de hobbyspullen al gekocht, maar verveelde zich te pletter. Tijdens een wandeling door de stad liep hij samen met zijn vrouw Anneke langs een 65+-uitzendbureau, en zo begon een nieuwe carrière. Hij was voornamelijk actief op scholen, o.a. als ordebewaker bij een MBO en surveillant bij examens. Met – zoals één van de sprekers het uitdrukte – zijn flair, vlotte babbel en taalgrapjes kon Henk met iedereen omgaan. De jongeren op school kon hij op een vriendelijke manier de goede kant op sturen, dus ze hadden hem er graag bij.

Henk speelde veel partijen op de club, maar voor het Vierkampentoernooi moest hij meestal afzeggen omdat de data samenvielen met zijn jaarlijkse vakantie met zijn vrouw. Je zag de voorpret glinsteren in zijn ogen als hij op de club vertelde waar de reis naartoe zou gaan.

Als nestor zagen we Henk de laatste jaren wat minder op de club, vanwege covid. Toen alles weer openging bleef Henk voorzichtig. Wel schaakte hij zo nu en dan thuis een partij tegen Loes. Eind vorig seizoen speelde hij weer een paar keer mee in de competitie en ook op de openingsavond van dit seizoen was hij present, opgewekt en vriendelijk als altijd.

Het afscheid was vrijdag om 12:00 in crematorium Den en Rust, Frans Halslaan 27 in Bilthoven. Een delegatie van de club woonde de plechtigheid bij. Anneke vertelde uitgebreid over haar leven met Henk, over het avontuur, zijn liefde voor (jazz)muziek, de uitjes en vele vakanties die ze maakten, vaak naar landen in Oost-Europa. Anneke stippelde de route uit, Henk reed. Deze herfst nog waren ze in Beieren. Haar zus memoreerde dat Henk een aanpakker was. Toen hij nog niet zo lang geleden door de KNSB werd uitgenodigd voor een bijzonder toernooitje jong vs. oud in het Rietveldpaviljoen in Amersfoort was dan ook zijn enige vraag of hij daar kon parkeren. Dat hij ernaartoe zou gaan sprak vanzelf.

We zullen Henk missen op de club en wensen Anneke en verdere familie heel veel sterkte toe.