De twee ‘youngsters’ goed voor twee van de drie punten

Vrijdag 13 november jl. was een gedenkwaardige avond. In het vredige Rode Kruisgebouw in Utrecht speelden 16 schakers om de overwinning van hun team. Ze streden op het scherp van de snede met respect voor de tegenstanders volgens de regels van het mooie schaak­spel. Deze sportievelingen in Utrecht waren onwetend van wat er in Parijs gaande was: niets ontziend geweld, zonder respect voor andersdenkenden, tegen alle regels van de Conventie van Ge­nè­ve. Lange tijd waren we ons ner­gens van bewust. Tegen half twaalf was de strijd bijna gestreden, er ging een mobieltje aan en we hoor­den: “Er is iets gaande in Parijs; er zijn al 35 doden.” Zoiets relativeert gevoelens van winst of ver­lies van een schaakwedstrijd. Zelfs schakers zeggen: ‘Er zijn belangrijker zaken dan onze scher­mut­se­ling­en op de 64 velden’.

MDT-5 in actie; er wordt nagedacht!

We hadden ons goed geprepareerd: ‘Kijk Uit’ is een sterk team als je hun rating bekijkt; het had in haar eerste SGS-wedstrijd nota bene een 8-0 overwinning behaald. Dus we plaatsten onze vier sterk­ste spelers op bord 4 e.v. ‘Dan halen we misschien nog een gelijkspel.’ Dat was ons idee. Het is niet gelukt, al leek het nog even op een kleine overwinning uit te lopen. Maar de uitslag kantelde.
On­ze ‘youngsters’ haalden het leeuwendeel van de punten binnen. Tim is dit seizoen vaste team­spe­ler en behaalde zijn eerste overwinning. Zijn partij liep aardig gelijk op, maar door ge­duldig manoe­uvre­ren met een klein voordeeltje lukte het hem om ons tegen tien uur op voorsprong te zetten. Een half uur later werd het door Ronny 2-0. PieterJan zegt, dat hij zelden tegen zo’n geduldige tegen­stan­der heeft gespeeld. Die kwam al een kwartier later, maar dat had geen enkele invloed op zijn zorg­vul­dig kiezen van de goede zet. PieterJan kwam al snel in vrij grote problemen en investeerde veel tijd in noodzakelijk denkwerk. Kort na half elf moest hij opgeven. Tien minuten later zette Thijs ons weer op twee punten voor­sprong. Het was een leuke en spannende partij. In de opening had zijn tegenstan­der een klein voordeeltje, maar dat verdween in het middenspel. Langzamerhand stond de tweede debutant van ons team steeds beter. Thijs zorgde ervoor dat de stukken van zijn tegen­stan­der nau­we­lijks nog speelruimte hadden, terwijl hij veel ruimte kreeg door zijn oprukkende pionnen. Hij won een stuk en toen was het over al bleef zijn tegenstander doorschaken tot hij mat ging. De volgende partijen gingen helaas alle verloren. Maarten had zich aan op bord 1 als ‘de kop van jut’ aangeboden: hij bood kun­dig verweer tegen de sterke tegenstander, maar moest toch de vlag strijken. Paul speel­de een aardige partij; hij kon met wit zijn tegen­stan­der steeds verder terugdringen. Optisch leek de stelling voor hem totaal gewonnen. Paul wijt het aan zijn mentale conditie, dat hij geen manier kon vinden om het overwicht te be­kro­nen; hij gaf eerst een pion weg en toen een kwaliteit. Gecom­bi­neerd met dreigende tijdnood ging het snel bergafwaarts. Vervolgens werd ikzelf aan de zegekar van Kijk Uit ge­bon­den. Ik had een prima stelling weten bereiken, maar ook bij mij sloegen de zenuwen toe en ik wist voor mijn stukken geen goede positie te kiezen…en ik moet zeggen dat mijn tegen­stan­der mij tactisch effectief terugdrong en deed verliezen. Om half twaalf verloor ook Ton. We hoeven ons niet te schamen voor deze uitslag op deze – ook achteraf – gedenkwaardige avond.

Rijn de Jonge