Voor hun eerste wedstrijd als team binnen Moira-Domtoren (zie het eerdere nieuwsbericht) moesten de spelers van team 3 alias Nieuw Amelisweerd naar Oudewater. Hun team bestaat voort als vriendenteam, maar was in deze openingswedstrijd ook als fusieteam te kenschetsen: de integratie met de rest van de vereniging werd uit noodzaak meteen ter hand genomen. Omdat de competitie veel eerder begon dan in andere seizoenen, hadden sommigen in hun planning hier geen rekening mee kunnen houden, zo was een van de spelers net op vakantie. Tjerk, Bram en Maarten Metz gingen mee namens de moedervereniging.

Verhuizing

Ook voor thuisclub Kijk Uit markeerde deze wedstrijd een verandering: het was de laatste wedstrijd in de oude speelzaal. Het monumentale gebouw aan de rand van de Oudewaterse binnenstad wordt in gebruik genomen als muziekschool en daar passen kennelijk geen andere bezigheden in. In de belendende zaal was de EHBO-vereniging druk bezig de dozen voor haar verhuizing in te pakken. De schaakclub zou zijn spullen een paar dagen later verhuizen, maar intussen was het gas voor de kachels al afgesloten. Sommige spelers hielden tijdens de wedstrijd hun jas aan.
Voor Kijk Uit was het ook de eerste thuiswedstrijd met digitale klokken. De club had die aangeschaft vanwege het nieuwe speeltempo in de SGS-competitie.

Vlotte starters

Of het aan dat nieuwe tempo lag, is niet bekend, maar Maarten en zijn tegenstander gingen vliegensvlug door opening en middenspel heen. Maarten won een pion en kwam in een eindspel met voor beiden twee lopers en een paard. Hij was eerst goed op weg om zijn pluspion te verzilveren, maar tegenstander Martin Hoogenboom dreef met zijn lopers een wig tussen de zwarte koning, het paard en de pionnen. Daarmee won hij een pion terug, waarna het remise werd.
Die remise had eigenlijk de gelijkmaker moeten zijn, want inmiddels stonden we al een punt achter. De koningsstelling van Gerrit Jan was onder vuur genomen met maar liefst drie stukken (dame, toren en loper), nog ondersteund door een toren op e1. De eerste slagen wist Gerrit Jan af te weren, maar ten slotte moest hij toch de vlag strijken.
Ik was ook redelijk vlot klaar, wat goed uitkwam want ik had niet zo goed geslapen en gegeten. Na de opening was ik niet zo tevreden, de zwartspeler had ondanks de keuze voor een wat ouderwetse variant minstens gelijk spel bereikt. De spanning in het centrum liep op en vaak is dan de eerste die de spanning laat wegvloeien degene die aan het kortste eind trekt. Ditmaal wachtte zwart echter te lang met vereenvoudiging, waardoor ik een pion kon winnen. Tenminste, dat dacht ik: zwart sloeg op de verkeerde manier terug waardoor het zelfs een vol stuk werd. Daarna probeerde hij nog een tegenaanval over de halfopen g-lijn maar die kon ik met het extra stuk makkelijk afweren. Zo werd het 1½–1½.

Kijken naar verrassende aanvalszetten

De rest van de avond kon ik dus toekijken. Teamleider Hans Koren was met wit op twee fronten aan het aanvallen, op een bepaald moment had hij zowel een toren op c7 als op g3. De zwartspeler trok echter het onderste steentje uit het kunstwerk dat Hans aan het bouwen was: hij viel de witte dame aan en dreigde met een aftrekaanval tegelijk mat op de onderste rij. Hierna kon Hans alleen nog maar tevergeefs tegenstribbelen.
Ondanks de achterstand (2½–1½) gokte ik op een kleine overwinning, want Paula, Tjerk en Pascal stonden goed. Zo had Pascal een zwarte toren ferm op c2 staan, ondersteund door de andere toren. Paula richtte zich eveneens op de damevleugel, tussendoor een zwarte pionnenstorm op de koningsvleugel blokkerend. Toen de damevleugel geopend was, en stevig in handen van Paula, verwachtte ik dat dit op den duur een punt zou opleveren. Zij zag echter een snellere manier: een snelle omschakeling naar de koningsvleugel. Zwart had nauwelijks verdedigingsopties in de eigengemaakte gatenkaas en ging mat.

Het uur van de waarheid

Ernest had steeds moeilijk gestaan, vooral met zijn lopers kon hij niet veel door blokkerende pionnen. Hij dolf inderdaad het onderspit waardoor we voor de derde keer achter kwamen (3½–2½). Ook met Pascal ging het wat minder: toen na lang wachten het vuur ontbrandde, offerde hij een kwaliteit, dit leverde echter weinig op.
Tjerk stond nog wel goed, hij had een pion meer. Wel had hij moeite met het nieuwe speeltempo. Terwijl Tjerk zelden in ernstige tijdnood komt, liep zijn klok nu zelfs tot twee toe terug tot één seconde. Zwart kwam terug in de partij, won materiaal en dreigde zelfs te promoveren, maar Tjerk wist nog herhaling van zetten af te dwingen.
Pascal moest nu bij 4–3 niet de winst maar gelijkspel zien binnen te halen. Behalve wielrenners kunnen ook schakers last van hongerklop krijgen. Hersenen gebruiken immers veel brandstof. Om een uur of elf had Pascal het daardoor nogal moeilijk, maar hij maakte ogenschijnlijk een goede doorstart: hij won de kwaliteit terug en kwam in een dame-eindspel met een pion meer. Na vier uur spelen was de tank echter leeg, hij zag niet meer (zoals de intussen uitgeruste omstanders) hoe hij verder kon komen en moest in remise berusten.

Bram van Reemst