Als vijfde team van Moira-Domtoren verloren we 17 januari jl. nipt van een sterk team, BSG 4: Het kleinst mogelijke verschil in een achttallenwedstrijd. Onze tegenstander uit Bussum staat tweede in SGS-groep 2B en dient ook gezien de rating als sterk te worden aangemerkt. Ik durf te stellen dat ons team, dat zonder recht daar op toch promotie in de schoot geworpen kreeg, inmiddels aangetoond heeft dat ze hier thuis hoort. We zijn er nog niet, maar kunnen met meer bezig zijn dan met handhaving dit seizoen.

Deze wedstrijd had zo maar een overwinning kunnen zijn. Tegen tien uur vallen de eerste be­slis­singen. Na een verliespartij van Maarten speelt onze remise-koning Paul remise. Hij stelt zelf: als je met wit een niet zo gebruikelijke opening speelt, moet je tegenstander vanaf het be­gin goed na­denken. Op dat voordeel gokt Paul. Zijn ervaring is dat de tegenstander dan vaak een af­wach­tende, zeer defensieve stelling inneemt. Dat gebeurt ook nu. Op de 28^e zet accep­teert Paul de aangeboden remise: de stelling is er ook naar. David trekt tegen half elf in een span­nende partij de teamstand weer gelijk. Ton heeft opnieuw te maken met een geduchte te­gen­stander, hij moet even later de vlag strijken. Maar Daniël zorgt weer voor een gelijke stand door te winnen. In de opening wint hij al een kwaliteit, waarvoor zijn tegenstander ont­wik­ke­lingsvoorsprong scoort. Maar omdat Daniëls tegenstander geen concrete dreigingen heeft, kan onze vijfde bordspeler rustig ontwikkelen en rokeren. Na een middenspel met wat compli­ca­ties en uiteindelijk veel afruil komt Daniël in een gewonnen eindspel. Rond elf uur komen er zowel een verlies- als winst-partij. Ik zelf win een partij. Ik was van plan om behoudend te openen. Maar we spelen de klassieke variant van de Caro-Kann en voel me uitgenodigd om flink in de aanval te gaan; en heb de verdediging aardig op orde. Positioneel sta ik goed, maar via wat afruil weet de tegenstander toch wat meer evenwicht in de partij te brengen. Dat even­wicht verstoor ik door via een aftrekschaakje mijn dame te laten winnen; voor de tweede keer in drie weken doe ik mijn dame in de aanbieding! Dan staan mijn stukken nog steeds aardig op­gesteld. In zijn poging om het voordeel uit te buiten, meent mijn tegenstander mijn slechte voorbeeld te moeten volgen en zijn dame gewoon weg te geven. Ik win. Ronny moet in een span­nende partij verlies noteren. Daan speelt dan als laatste een partij die ook beslist over de team­uit­slag. In een Konings-Indische partij krijgt Daan wat minder ruimte dan zijn tegen­stan­der. Hij denkt iets te voorbarig dat hij een stuk kan winnen. Daan houdt een slechte stelling over en kan dit in het eindspel geen remise houden en wij verloren nipt deze teamwed­strijd. Met ere, en met goede verwachtingen voor een vervolg in deze groep.

Rijn de Jonge

Moira-Domtoren 5                                – BSG 4                                               3½ – 4½

A.E. Braams(Ton) (1784)                       – F.O.O. Wagenaar (Florian) (1851)        0 – 1

R.P.J. van der Heijden(Ronny)(1763)     – M. Brandenburg (Melchior) (1726)        0 – 1

D. Schönberger(Daan) (1655)                – C.J. den Haan (CeesJan) (1630)          0 – 1

P. van Leeuwenkamp(Paul) (1665)         – T.K. de Haan (Teun) (1649)                  ½ – ½

D. Andel(Daniël) (1537)                         – W. le Grand (Wal) (1648)                     1 – 0

D. Koops (David)                                 – K. Been (Klaas) (1669)            `           1 – 0

M. Metz(Maarten) (1513)                       – C.M. Beijen (Cees) (1637)                   0 – 1

K.T. de Jonge(Rijn) (1485)                    – L.C. Kok (Louis) (1627)                       1 – 0