Enkele weken na de fraaie overwinning op ZZC staat Moira-Domtoren aIweer met beide benen op de grond, voor zover iemand is gaan zweven. Tegen Paul Keres 5 werden wij er op heel regelmatige wijze afgeschoven. Het was slechts de vraag hoeveel bordpuntjes wij overhielden aan het bezoek aan de Zeven Steegjes, 2½ bleek tegen middernacht.
Te speculatief
Soms merk je al snel op een avond dat er weinig te halen viel en als teamleider bekroop mij dat gevoel al snel. Gelukkig was één constante factor weer als vanouds en dat was de relatief snelle beslissing in de partij van Jorn. Helaas bleek zijn offer te speculatief en keken we even na tienen tegen een achterstand aan. Ik taxeerde de borden van Kasim, Hans, Johnny en Kees als minder en alleen van Sebastian als beter, dus we hadden nog veel werk te verzetten. Dit zat er alleen nooit in.

IJdele hoop
Kees maakte nog wel op fraaie wijze gelijk door in een positioneel moeilijke stelling de witte koning met succes te belagen. Daarna vooral partijen met een droevige afloop. Johnny werd steeds verder teruggedrongen en gaf op toen hij geen fatsoenlijke zet meer kon vinden. Kasim mocht even hopen in een ongelijke lopers toreneindspel, maar deze hoop bleek ijdel.

Lichtpuntje
Maarten begreep dat hij een tandje bij moest zetten en kreeg toegang tot de vijandelijke koningsstelling. Zwart rokeerde plotsklaps lang en toen bleek zijn offer toch minder krachtig dan gedacht. Wouter deed in een gelijk middenspel in de hoop op verstoring van de rust, wat incourante zetten, maar knoopte vooral zichzelf op. Lichtpuntje was Sebastian die wel regelmatig won. Positioneel speelt onze jongste aanwinst als een ervaren clubschaker en de zwartspeler kon geen zwaktes in de stelling van wit vinden.

Aansluiting met middenmoot
Hans was wederom in een aardig tijdnood duel verwikkeld tegen oude bekende Jan Wiggerman. Met een kwaliteit minder en een pion (4 tegen 3) meer was de winst voor Jan niet eenvoudig. Nog meer pionnen verdwenen en in de dying seconds werd toch maar tot remise besloten. Voor de uitslag maakte het allemaal niks meer uit. Moira-Domtoren heeft de aansluiting met de middenmoot weer te pakken en kan ontspannen de laatste potjes aanvangen.