Deze Kerst staat Moira-Domtoren 1 eenzaam aan de top

Op papier wordt het een eenzame Kerst voor de helden van Moira-Domtoren 1. Na vier duels – in sneltreinvaart afgewerkt in een tijdsbestek van nauwelijks twee maanden – gaan we namelijk alleen aan kop in de Promotieklasse! Deze ongekende luxe zal ongetwijfeld zorgen voor een vredig gevoel onder de kerstboom. Maar zodra het gezellige huiskamergroen – als bron van toenemende naaldergernis – de deur uit is (voor wie het wil weten: officieel op 6 januari) gaat de knop weer om, want in het nieuwe jaar wachten ons nog vijf wedstrijden tegen evenzoveel medestrijders om een goede klassering. De race is dus nog niet gelopen!

Maria-Oord genadig voor acteurs eerste team
Na de bemoedigende overwinningen op Soest (3-5) en Oud Zuylen (6-2) wachtte op dinsdag 19 november het moeilijke uitduel tegen Zeist, dat vorig seizoen eindigde op de vijfde plaats. Met het clubhonk van Zeist zijn we inmiddels vertrouwd. De dwaalpartijen in het labyrint rond Maria-Oord hebben we achter ons gelaten. Klokslag halfacht konden zich al zeven man melden in de sfeervolle speelzaal, zodat we lekker op tijd begonnen.

De eerste uren van de match waren voor de gasten uit Utrecht. Kees kwam al snel goed te staan en besloot nog voor tienen met een matje. De tegenstander van Tjerk leek op weg een onnauwkeurigheid in het openingsspel af te straffen, maar toen hij een verkeerd plan koos, keerde de situatie direct: wit kwam zijn ontwikkelingsproblemen niet meer te boven en luttele zetten later moesten toren en dame toekijken hoe een ver opgerukte pion plotseling de witte stelling openbrak en onhoudbaar mat forceerde.

Een tegenvaller was dat Tom zich in goede stelling verslikte en zo onnodig een nederlaag incasseerde.Jeffrey compenseerde door aan bord 1 een vol punt binnen te halen tegen Erik Olof. Vanuit de opening kwam Jeffrey steeds beter te staan. Na grootschalige stukkenruil pakte hij het initiatief op de damevleugel. Uiteindelijk moest zwart zelfs een dame geven tegen toren en paard, waarna de strijd snel beslist was. Nu nog een paar remises en de winst was binnen. Het liep echter totaal anders.

Gaandeweg namen de zorgen toe over de situatie op bijna alle borden. En inderdaad kon Antonio bij ernstig geslonken bedenktijd de problemen niet meer de baas en verloor materiaal. Niels had ook een foutje gemaakt. Natuurlijk probeerde hij wat nog te rommelen, maar zijn tegenstander IJntze Hoekstra liet hem er niet mee wegkomen… en bracht de stand op 3-3 gelijk!

En het werd er niet beter op, want de situatie op het bord van Philip baarde het uitpubliek ook de nodige zweetbuien: bijna geen tijd meer, en een vorst die bij nacht en ontij in het klamduister van de Zeister bossen beloerd door witte wolven en louter beschermd door pionnetjes als kale dennenstammen zijn lot afwachtte, terwijl de eigen lijfwachten een beetje laveloos rondhingen in AD Street. Hé, but this is geen Amerika! Dat besefte Philips tegenstander ook en hij trok op oud-Germaanse wijze ten aanval. Een paard – wat had je eraan in de oertijd – liep zich te pletter op f7. De geste was oké, de plek minder (een splijtend schaakje lag meer voor de hand). Dat leek verdorie wel het teken waar onze man op had gewacht: de a-toren, die tot dan niet veel verder was gekomen dan de bierpomp bij de buren, hakte het beestje aan gort, en Philip was weer helemaal in control. Tot frustratie van een der Hamersen. Met toch nog een glimlach vertelde hij dat Zeist 1 tegenwoordig een abonnement heeft op 3½-4½. Dat was inderdaad de score die ook vanavond op het bord zou verschijnen. Want met het oog op de stelling van het andere bord had de tegenstander van Albertus remise aangeboden, wat Albertus accepteerde. Daarna kantelde de situatie dus aan bord 8 en kon Philip met dank aan het Fischertempo zijn partij naar winst voeren. Desondanks: Zeist komt er wel!

Moira-Domtoren wint Sinterklaasderby
Op 6 december wachtte een spannend duel tegen stadgenoot Paul Keres 3. Vorig seizoen ongelukkig gedegradeerd uit de KNSB-competitie, dit seizoen tot nu toe onverslaanbaar met exact dezelfde score als Moira-Domtoren 1: 6 matchpunten, 15½ bordpunten…

Jeffrey kon in het vroege middenspel profiteren van tempoverlies bij zijn tegenstander. Al zijn stukken namen het veld f7 onder vuur. Het begon met twee paarden, waarvan er eentje werd afgeruild. Daarna werden de zware stukken op het traditioneel zwakke punt gericht. Zwart kon net zo vaak verdedigen, maar raakte uiteindelijk uit balans en moest in het derde speeluur opgeven.

Kees nam het in een vroeg eindspel met twee paarden op tegen een loperpaar. “Komt dat wel goed?”, denk je dan misschien. Maar er was niets aan de hand. Een van de lopers keek op dat moment tegen de eigen pionnen aan, de ander ruilde een vorkend paard. Kees kreeg zelfs een vrijpion op de f-lijn. Hij bezegelde zijn stelling met een plusremise toen het 4-2 stond…

Want wat was er in de tussentijd gebeurd? Casper aan bord 4 kwam een pionnetje achter. Een randpion nog wel. Maar ook hier gold: geen probleem. De vrijpion van zijn tegenstander was onhoudbaar. Toen de pluspion van het bord verdween, nam de Keresiaan f2 onder vuur met twee torens op de tweede rij. Casper had aan een torentje genoeg om te verdedigen en ging met de andere op avontuur uit, maakte gebruik van de zwakke dubbelpion op de f-lijn, ruilde een torenpaar en besliste de partij in zijn voordeel.

Antonio nam het op tegen Ger Hageman, een van de jeugdleiders van Moira-Domtoren, maar in zijn vrije tijd een geducht schaker bij Paul Keres! Antonio kreeg al vroeg een pion op c3, die de hele partij op het bord zou blijven. Ger kon deze wel veroveren, maar alleen tegen een hoge prijs. Hij koos ervoor om zelf een pionnetje in de stelling van zijn opponent te parkeren en probeerde te profiteren van de beperkte ruimte die de zwarte stukken tot hun beschikking hadden. Tevergeefs, want Antonio maakte geen fouten. Hij weerstond de verleiding om verlichting te zoeken via stukkenruil. In plaats daarvan dirigeerde hij zijn stukken eerst naar de juiste velden. De druk werd te hoog: puntje erbij!

Niels hield knap remise tegen Dirk de Beer. Met een mooie paradox: de schijnbaar op de a-lijn verdwaalde dame van zwart had de stelling juist bij elkaar gehouden, aldus Niels. Na dameruil kon een ver opgerukte witte vrijpion in het centrum zonder al te veel problemen worden afgestopt.

Tom kwam steeds beter te staan, zeker toen tegenstander Jaap van Oosten – teamleider van Paul Keres 3 – een kwaliteit offerde voor een pionnenfrontje dat makkelijk te stoppen leek. Helaas bleek de allerlaatste pion toch de finish te halen, nadat Tom de directe winst had gemist. Hoe zeg je dat op zijn Nederlands? Shit happens?

Albertus’ stelling stond een tijdlang onder druk. Hij verloor tijdelijk een pion en zag een vijandelijke pion tot gevaarlijk dichtbij naderen. Slaan kon niet zomaar, want Albertus moest rekening houden met een nare penning. Hij hield het hoofd echter koel, hergroepeerde, maakte de pion onschadelijk en belandde in een remise-eindspel met ongelijke lopers. Het eerste matchpunt was binnen! Dit was voor Kees het teken om zijn partij ook remise te geven, zodat de eindzege was veiliggesteld.

Extra dimensie
De wedstrijd kreeg een extra dimensie door een broederstrijd op bord 8. Daar speelde Philip tegen Erik, prominent wetenschapper die onderzoek doet naar de beroemde snaartheorie en zwarte gaten en zo. Het effect op de kosmos van nerveuze niesbuien (die deze avond uitbleven trouwens), vallende zweetdruppeltjes, het ruimteverstorende karakter van zetten die in tijdnood worden uitgevoerd: het moet allemaal nog wetenschappelijk aangetoond worden. Voor een publiek van moegestreden, maar grotendeels tevreden schakers, kwam wel onomstotelijk vast te staan dat het familieduel eindigde in een puntendeling, uiteraard pas na de nodige doldwaze verwikkelingen die ontstonden als gevolg van de Franse opening. Toen zwart op zeker moment een alternatieve rokade koos via f7, leek Philip onvoldoende compensatie te hebben voor de geofferde pion. Even later had Philip – met even weinig tijd als altijd – toch een bres weten te schieten in de koningstelling en won de (inmiddels) twee pionnen terug met aanval. Mogelijk had hij nog ergens een kans op meer, maar dit halfje was genoeg & elegant.