Onder grote publieke belangstelling strijdt Albertus voor het laatste volle punt (foto: Tom Rose)
Ook het afgelopen seizoen 2012-2013 streed het eerste om het kampioenschap in de Promotieklasse. Uiteindelijk werden 16 matchpunten en 46 bordpunten verzameld. Een onwaarschijnlijk goede score en ongetwijfeld een record. Toch was het niet voldoende om de titel te veroveren. Die moesten we aan Amersfoort 2 laten…
Na een moeizame overwinning tegen het dit seizoen sterk opererende Zeist, vervolgden we in de tweede ronde met een ruime zege op Amersfoort 3, dat ons het seizoen ervoor nog had weten te verslaan. Een kleine tegenvaller was daarna de nederlaag tegen Soest 2, een promovendus nota bene. Foutje, kan gebeuren. Onze directe concurrent, Amersfoort 2, kersvers gedegradeerd uit de KNSB, maakte geen fouten, en vermorste geen enkel matchpunt. Ook qua bordpunten liep dit team uit, tot wel 5 punten verschil. Het onderlinge duel in de laatste ronde (zo gepland door de competitieleiding?) leek nog slechts een formaliteit toen ons plan mislukte een megascore neer te zetten tegen Vegtlust en De Rode Loper. Het werden weliswaar nette overwinningen, maar niet groot genoeg om het gat wezenlijk kleiner te maken. Zodoende hoefde Amersfoort slechts 2 bordpuntjes te halen om het kampioensfeestje te kunnen vieren… Eitje voor de keistatters zou je zeggen.
Het werd een thriller. Op 20 april trad een tot het bot gemotiveerde ploeg aan in het nieuwe speelhonk van SGA. De rol van underdog beviel prima. Wij stonden voor een onmogelijke opgave. Niemand hield er rekening mee dat het zou lukken, dus rustte er eigenlijk geen druk op onze schouders en konden we lekker vrijuit spelen. Niet als dolle honden natuurlijk. Nee, gewoon gezond schaak spelen en langzaam de stellingvoordeeltjes uitbouwen. De Amersfoorters hoefden slechts een paar halfjes binnen te tikken. Misschien ontbrak het hun spel juist daarom aan scherpte.
Toch leek hun strategie aanvankelijk te werken. Niels werd op remise gehouden, en Antonio moest zelfs het onderspit delven. Daar stond tegenover dat Jeffrey de eerste officiële vechtoverwinning van de avond binnensleepte: bij de tijdcontrole bleek zijn tegenstander net een zetje te weinig te hebben gedaan. Dat was maar goed ook, want in de tijdnoodhectiek was Jeffrey even vergeten een stuk terug te pakken en stond dus materiaal achter. Gezien over de hele partij was het punt echter zeer terecht. Een uurtje later stond het opeens 4½-1½ voor ons, dankzij Tom, Kees en Casper. Albertus en Philip waren verwikkeld in tricky eindspelen, waarin nog van alles kon gebeuren. Menig Amersfoorter trok wit voor de neus weg. Waren de ballonnen voor niets opgeblazen? Zou het schaakluchtschip toch nog stranden, voor de poorten van het KNSB-walhalla?
Helaas! De virtuele donderwolk boven Amersfoort loste op, toen er plotseling een einde aan ons geluk kwam. Philip kon bij ernstig geslonken denktijd het tactische remiseaanbod van zijn tegenstander niet langer weigeren. Daarmee was de strijd beslist. Albertus voegde nog een vol punt aan ons saldo toe door zijn tegenstander opzichtig de fout in te laten gaan tijdens verwikkelingen rond een promotieveld. Voor de duidelijkheid: we scoorden dus 6-2 tegen de kampioen. Een ongekende prestatie. Tegelijk zuur dat we net dat laatste puntje misten. Jammer, maar het is niet anders. Het goede nieuws is: volgend seizoen hebben we een nieuwe kans. Als we dan dezelfde strijdlust en eloforce aan de dag kunnen leggen als dit seizoen, kunnen we het opnieuw heel ver schoppen.
In 2013-2014 is het speelveld in de Promotieklasse radicaal anders: we nemen afscheid van De Rode Loper 1, DBC 1, Vegtlust 1 en Utrecht 3, en verwelkomen naast de promovendi Oud Zuylen en Ons Genoegen maar liefst drie KNSB-degradanten: Paul Keres 3, HSG 2 en – na een buitengewoon ongelukkige laatste ronde – de SGS-kampioen uit 2011-2012: Woerden 1. Aan uitdaging geen gebrek!
Een seizoensoverzicht met alle wedstrijduitslagen en persoonlijke resultaten vind je op de SGS-website.