Spelen met positief thuisgevoel!

Van de vier thuiswedstrijden hebben we er dit seizoen 3 gewonnen en alle uitwedstrijden heb­ben we verloren! Hoe zit dat toch met ons vijfde team? We verliezen van teams die onderaan groep 2D staan en behalen overwinningen tegen hogergeplaatste teams. Zijn onze spelers ver­legen mensen, die alleen in een thuiswedstrijd alles uit de kast durven te halen? Nu, verlegen zijn ze niet. Natuurlijk hebben we door het alleen thuis-meespelen-van-Ronny een sterkere opstelling en een gelukkiger verdeling van sterkte over het hele team. Maar ik denk dat onze spelers der­ge­lijke clubspelers zijn, dat ze niet voor de ogen van clubgenoten kopje onder durven te gaan. Dan gaat er nog een schepje boven op hun toch al niet geringe schaak­tech­niek en wedstrijd­mentaliteit. Ja, dat zal het zijn. Lees verder →

Wie dacht bij de opstelling van ons vijfde niet aan roemruchte tijden: ‘Hé, was dit vroeger ook niet een jeugdteam?’ Dan zeg ik: Jazeker, met jouw geheugen zit het wel goed. In de tijd dat ik in het laat­ste achttal ging spelen, was ik de oudste. Naast een enkele vrijwel evenoude leeftijdsgenoot hadden we verder altijd een aantal jeugdspelers van ruim onder de 20. Sommigen haakten af (voor een paar jaar) anderen promoveerden. We waren een soort opleidingsteam. Het bestuur van Moira vroeg me om –wanneer het uitkwam- weer eens jeug­di­gen op te stellen. Meespelen met een team volwas­se­nen geeft weer eens een ander soort tegenstanders voor jeugdleden; maar het bindt hen ook meer aan de club. Deze keer speelden Tim en Kelvin mee. En ze deden het prima. Ik merkte aan hen dat ze de uitnodiging zeer op prijs stelden. Beiden haalden een niet gering deel van het aantal bord­pun­ten binnen, dus zeg daar maar eens wat van. Ik had ze gezegd om vooral lekker te spelen. Lees verder →

Moira Domtoren 5 aan het werk in Giessenburg

Samen uit en samen thuis. Dat is het officieuze motto van het vijfde van Moira-Domtoren. Als echte schakers zijn we natuurlijk allemaal individualisten, maar gebeurt er iets waardoor we uit elkaar zou­den vallen: we gaan als olifanten om het ene teamlid heen staan. Die teamspirit bleek maar weer eens in de wedstrijd die we op 13 januari tegen De Giessen en Linge 3  speelden. Vanwege een drei­gende absentie van mijzelf op 27 januari kon ik mijn wedstrijd  vooruit te spelen op 13 januari. Maar, die jongens van het vijfde lieten mij niet alleen gaan. De een na de ander meldde zich: ik ga ook mee. Of ben ik alleen niet vertrouwd? Ik leg dit natuurlijk uit als een bewijs van teamspirit. MDT-5 speelt dit individuele spelletje samen. Lees verder →