Ons team kwam gewaarschuwd aan de start: onze tegenstander kon wel eens met het mes tussen de tanden de strijd aanbinden, want de nederlaag van vorig jaar zat hen nog dwars. Toen wonnen wij nl. onverwacht van Oud-Zuylen 3, en hielpen zo mee dat zij een zeker geacht kampioenschap misliepen. Toen zocht men uitvluchten in lage temperaturen en imponerende skeletten in ons clubge­bouw…. Ons vijfde toonde toen aan dat je niet wint door rating-verschillen maar door prestaties op het bord. Die waarheid bleek ook weer dinsdag 5 april jl. We werden als team ingemaakt met boter en suiker.
Ik zag flinke strijd op de borden. We hebben het onze tegenstander niet makkelijk gemaakt. In het laatste half uur werd de grote uitslag binnengehaald. Zo gaat dat vaker in team-wedstrijden, dan is het oogsttijd. Tim onze team-topscorer moest deze keer ook aan een nul geloven, al zag het daar lange tijd niet naar uit. Hij kon het tegen een sterkere tegenstander niet houden, die gestaag opruk­te. Toen was het bijna 10 uur. Paul van Leeuwenkamp behaalde een half uur later remise tegen Ju­dith die hij in de gezamenlijke Moira-tijd ook vaak aan het bord ontmoette. Het evenwicht werd be­hou­den, ook allerlei ruilingen veranderden dat niet. Kort daarna moest ik de nul noteren. Volgens mijn tegenstander kwam ik niet onaardig uit de opening, en zette druk. Maar ver­der op­dring­en van mijn kant werd afgestraft, en de kwaliteit voorsprong werd vakkundig verzilverd door Ton. Frans ver­loor van Jan-Willem Lubbers. Deze wist  Frans’ zwarte loper lange tijd inactief te houden; vervolgens kwam er een aanval op het centrum: Frans offerde een paard voor een pion om in het centrum macht te houden. Wit speelde uit naar winst, het tegenspel van Frans baatte niet. Zo was het om 22.50 uur 3½-½. Toen wistn mensen van Oud-Zuylen 3 mij te vertellen, dat het wel eens een gelijk spel kon worden. Een rondgang langs de vier resterende borden(1, 3, 4 en 7) maakte mij iets vrolijk­er. Maar in werkelijkheid leverden deze borden ons slechts 1½  punt op. Paul verloor, maar heeft goed partij geleverd tegen een zeer sterk spelende tegenstander. Deze stond wel steeds wat beter, veroverde zelfs een pion, maar Paul creëerde een vrijpion in de beslis­sen­de fase. Toen zag Paul een getrukte combinatie over het hoofd en verloor een paard en de partij. Maarten speelde een solide remisepartij. Ton had weer eens een mooie spannende stelling op het brod geschoven, waarin ik zijn kansen groter achtte. In het slot stond hij een kwaliteit voor in niet zo’n makkelijke stelling, maar het veranderde toe hij een toren weggaf. Tenslotte speelde onze invaller Bas een degelijke partij en won. Zo kennen we Bas op onze club, ze zullen hem ook buiten Moira nog wel leren kennen de komende jaren.
De teamresultaten zijn in dit seizoen mager, we spelen nog twee wedstrijden om het vege lijf veilig te redden. Misschien zit er nog een stunt in, en kunnen we een tegenstander tot wraakgevoelens in een volgende seizoen brengen.

Oud-Zuylen 3 – Moira-Domtoren 5: 6 – 2

H. Verbeek(Harm) (1776) – Ton Braams (1746) 1 – 0
J. van Amerongen(Judith) (1717) – Paul van Leeuwenkamp(1675) ½ – ½
S. Vugteveen(Steven) (1471) – Bas van Delft (1571) 0 – 1
H. Thorig (Harry) (1667) – Maarten Metz (1532) ½ – ½
T. Mackaaij(Ton) (1784) – Rijn de Jonge (1477) 1 – 0
J.C. Ackerman(Jan) (1693) – Tim Schuttevaar(1373) 1 – 0
L.F. Keizer(Leo) (1688) – Paul Meijer(1340) 1 – 0
J.W. Lubbers(Jan-Willem) (1631)- Frans Jacobs(1306) 1 – 0
Rijn de Jonge