Op 15 maart, 7e speelronde alweer in het seizoen 2012-2013, gingen de sterspelers van Moira-Domtoren op expeditie naar het voormalige parochiehuis in het centrum van Maarssen-dorp naast de r.-k. kerk. Daar vond een conclaaf plaats voor zestien schakers. Aan hen de verantwoordelijke taak hun notatiebiljet vol te pennen, en in maximaal vier uur tijd uit te maken wie zou worden uitgeroepen tot winnaar, om dit nieuws vervolgens wereldkundig te maken op internet en in de plaatselijke pers.

Huiskamer
Vroeger – nog ver voor de tijd dat een vertegenwoordiger van de armoede prekende jezuïetenorde het tot paus schopte – behoorden de geestelijken tot de gegoede klasse. Het is dan ook niet onaannemelijk dat het parochiehuis een van de eerste panden was in het rustieke centrum van het deels weelderige Maarssen waar elektriciteit werd aangelegd. Van lieverlee werd mijnheer pastoor ouder, en zijn huishoudster ook, het geld raakte op, en zodoende werden de leidingen nooit vervangen. Met als gevolg dat in de “grote zaal” de elektriciteit was uitgevallen. Daarom weken we deze avond uit naar de huiskamer. Het was een beetje inschikken, maar goed te doen. Langs de borden lopen was er niet bij. Als je je best deed kon je nog net zien hoe je buurman ervoor stond. Behalve twee rijtjes van drie tafels, aan de kopkant afgesloten met de twee aaneengesloten topborden, stond er weinig bijzonders in de huiskamer. Geen volle boekenkast of zo. Wel hadden we uitzicht op een schouw met daarop een aantal fraaie flessen wijn die mijnheer pastoor in betere tijden cadeau had gekregen van deze of gene.

Stoppen
Het leek slechts een kwestie van tijd totdat ook de laatste stoppen in “De Eenhoorn” zouden doorslaan, want halverwege de avond ging letterlijk het licht uit aan alle borden. Achter bord 1 en 2 werd het gordijn opgeschoven voor een vaag lantaarnschijnsel. Bij bord 3 klonk de wens de klok stil te zetten (hoe vind je in het donker het juiste knopje, en hoe weet je zeker dat je de klok inderdaad hebt gestopt? Je moet immers precies goed klikken?). Zijn tegenstander tipte korzelig dat misschien de muziek maar uit moest om de elektrische herstart een faire kans van slagen te geven. Want de muziek klonk nog. Deze muziek was echter afkomstig van het café aan de overkant van de Breedstraat en bereikte de denksporters geholpen door de wind via de ongetwijfeld enkelglazige ramen… Toen floepte het licht – verspreid door een enkele kroonluchter, qua omvang passend bij de huiskamer, dus niet zo’n exemplaar waar studenten in gaan hangen; misschien in de grote zaal, maar ja dat hebben bij gebrek aan licht niet kunnen constateren – alweer aan. Prima en verrassend snel werk van de stoppenman. Of zouden ze de voormalige huishoudster preventief een avondje in de stoppenkast hebben gestald? Nee toch!

Chocoladekoekje
Ook voor het overige viel er weinig te klagen. De koffie – verkrijgbaar bij een geïmproviseerd barretje op een tafeltje in de gang – was prima, en er werd zelfs een chocoladekoekje bij geserveerd. Met torenopdruk, eventueel inzetbaar als extra stuk, als je tenminste met zwart speelde en bereid was de toren volledig uit te knabbelen, zodat het niet opviel. Zo gek was vanavond gelukkig niemand. Verder was de speelzaal opvallend goed op temperatuur.

Geen remises
Over de wedstrijd kunnen we kort zijn: de bovenste drie borden verloren, de rest won. Er vielen dus geen remises. Graag zouden we dat uniek noemen of zo je wilt het mirakel van Maarssen, maar het gebeurde dit seizoen ook al in de tweede ronde tijdens het duel tegen A’foort 3.

Casper won een dame tegen een toren en loper. Dat was nog best lastig te winnen, want het duo nam pion f2 onder vuur. Toen zwart insloeg, offerde Casper de dame terug en liet – bij materieel evenwicht – de pionnenmeerderheid op de damevleugel het werk doen. Philip won in een regelmatige partij. Tom haalde het punt binnen door een vrijpion te laten promoveren. Antonio had in het eindspel twee stukken voor een handjevol pionnen, en besliste eenvoudig. Daarvoor had Kees ook al toegeslagen, mede dankzij een sterke open lijn in het centrum.

Een snipverkouden Albertus besloot de avond met een welgemeend “bah”. Hij scoorde zijn eerste nederlaag van het seizoen. Jammer, want halverwege de partij zag zijn stelling er best aardig uit. Tjerk verzuimde te profiteren van een desorganisatie van de zwarte stukken. In plaats de druk verder op te voeren, verlichtte hij deze door te kiezen voor een dubieuze ruil, en zag zijn voordeel in witte rook opgaan. Ook Jeffrey zal ongetwijfeld iets fout hebben gedaan, maar hij speelde tegen topschaakster Laura Bensdorp en die is niet makkelijk te verslaan.

Whisky?
Na het tekenen van het wedstrijdformulier en het handenschudden deden we nog een plechtige belofte: de collectie van mijnheer pastoor zal op kosten van de sterspelers van Moira-Domtoren worden uitgebreid met een voortreffelijke whisky als de talentvolle Vegtlusters de volgende ronde het nog steeds ongeremd doorstomende Amersfoort 2 een matchpuntje afhandig weten te maken. Dat zou de laatste ronde in de Promotieklasse een stuk spannender maken…